ನನ್ನ ಬಿಟ್ಟು ಹೋದ ಆ ಕ್ಷಣ..!

ಒಬ್ಬರು ಒಳ್ಳೆಯ ಸ್ನೇಹಿತರು ನನಗೆ ಇಲ್ಲ ಎಂದು ಹೇಳಿಕೊಂಡಾಗ ನಾನು ಇಲ್ಲವೇ ನಿನಗೆ, ನಿನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತಳು ನಾನೇ ನಿನ್ನ ಕುಟುಂಬವು ನಾನೇ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಳು. ಬೆಟ್ಟದ ಮೇಲೆ ಇರುವ ಆಂಜನೇಯ ಸ್ವಾಮಿಯ ದೇವಸ್ತಾನದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ತಿಳಿಸಿದಾಗ ಹಿಂದೂ ಮುಂದು ನೋಡದೆ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡು ಸಾಯುವವರೆಗೂ ನಿನ್ನ ಜೊತೆಯಲ್ಲೇ ಇರುವೆ ಎಂದು ಬಾಷೆ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಳು. ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಕೆಲಸದ ಮೇಲೆ ಬೇರೆ ಊರಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾಗ ನಿನ್ನನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ನನಗೆ ಬದುಕುವ ಶಕ್ತಿ ಇಲ್ಲ ಬೇಗ ಬಾ ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದ ದಿವಸವನ್ನು ನೆನಸಿಕೊಂಡರೆ ಈಗಲೂ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ನೀರು ಬರುತ್ತದೆ.ಮದುವೆ ಆದ ಮೇಲೆ ನಮ್ಮ ಮನೆ ಈ ತರ ಇರಬೇಕು ಆ ತರ ಇರಬೇಕು ನಾವಿಬ್ಬರು ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಗೆದ್ದು ತೋರಿಸಬೇಕು ಎಂದು ಆಡಿದ ಆ ಮಾತುಗಳು ಇನ್ನೂ ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ ಗುನುಗುಟ್ಟುತ್ತಿವೆ. ನನ್ನ ಅಪ್ಪ ಯಾವಾಗಲು ಕುಡಿದುಕೊಂಡು ಬಂದು ನನ್ನನ್ನು ಹಾಗೂ ನನ್ನ ಅಮ್ಮನನ್ನು ಹೊಡೆಯುತ್ತಾ ಇರುತ್ತಾನೆ ಎಂದು ಹೇಳಿಕೊಂಡು ಕಣ್ಣೀರು ಇಡುತ್ತಾ ನನ್ನ ಎದೆಯ ಮೇಲೆ ಅವಳು ಮಲಗುತ್ತಿದ್ದ ಆ ದಿವಸಗಳು ಇನ್ನೂ ನೆನಪಿನಲ್ಲಿವೆ.

ಇಂದು ನನ್ನ ಹತ್ತಿರ ಎಲ್ಲಾ ಇದೆ, ಇರುವುದಕ್ಕೆ ದೊಡ್ಡ ಮನೆ, ಓಡಾಡುವುದಕ್ಕೆ ಬೆಲೆಬಾಳುವ ಕಾರ್, ಹಾಕಿಕೊಳ್ಳುವುದಕ್ಕೆ ವಿದವಿದವಾದ ಬಟ್ಟೆಗಳು, ಆಫೀಸಿನಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ಹುದ್ದೆ. ಆದರೆ ಅವಳೇ ಇಲ್ಲ. ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಹುಷಾರಿಲ್ಲ ಬೇರೆ ಊರಿಗೆ ಹೋಗಿ ತೋರಿಸಿಕೊಂಡು ಬರುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ಹೋದವಳು ಇವತ್ತಿಗೂ ತಿರುಗಿ ಬಂದಿಲ್ಲ. ಕರೆ ಮಾಡಿದರೆ ದಯವಿಟ್ಟು ನನ್ನ ಮರೆತುಬಿಡು ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾಳೆ. ಕಾರಣ ಕೇಳಿದರೆ ದಯವಿಟ್ಟು ಕೇಳಬೇಡ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾಳೆ.

ಎಲ್ಲಾ ಹುಡುಗರ ತರಹ ಅವಳಿಗೆ ಮೋಸಗಾತಿ ಪಟ್ಟ ಕಟ್ಟಲು ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ಒಪ್ಪುತ್ತಿಲ್ಲ ಏಕೆಂದರೆ ಇಂದು ನಾನು ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಗಳಿಸಿರುವ ಯಶಸ್ಸು ಅವಳಿಂದ ಸಿಕ್ಕಿರುವ ಭಿಕ್ಷೆ. ಅವಳೇ ಇಲ್ಲದ ಮೇಲೆ ಈ ಯಶಸ್ಸನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಏನು ಮಾಡಲಿ. ಅನಾಥನಾದ ನನಗೆ ಕೊನೆಗೆ ಒಂದು ಜೀವವನ್ನಾದರೂ ಆ ದೇವರು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ ಎಂದುಕೊಳ್ಳುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಆ ಜೀವವನ್ನು ಕಿತ್ತುಕೊಂಡ. ನನ್ನ ಜೊತೆ ಅವಳಿದ್ದ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಕ್ಷಣವನ್ನು ನೆನಸಿಕೊಂಡು ಪ್ರತಿದಿನ ಕೊರಗುತ್ತಿದ್ದೇನೆ.ಈ ಜೀವ ಇರುವವರೆಗೂ ಅವಳನ್ನೇ ನೆನೆಯುತ್ತಾ ಇರಬೇಕು ಎಂದು ತೀರ್ಮಾನಿಸಿರುವೆ.